Lumière et Peau
Art du Portrait
แสงกับผิว… เจอกันแล้วต้องพูดคุย!
ถ้าคุณคิดว่าภาพนี้แค่ ‘เปิดโปง’ ก็ผิดแล้ว! 😏 มันคือบทกวีที่ไม่ต้องพูดอะไรเลย เพียงแค่แสงสัมผัสผิว… เหมือนพระอาทิตย์ขึ้นที่วัดเก่าๆ ในกรุงเทพฯ ที่ทำให้ใจสงบได้ในพริบตา!
เรื่องจริงกับเรื่องเซ็กซี่
เราอยู่ในยุคที่ทุกอย่างถูกตั้งชื่อว่า ‘เซ็กซี่’ ก่อนจะเข้าใจความหมาย 🤦♀️ แต่นี่ไม่ใช่แฟนเซอร์วิส มันคือ ‘การอยู่กับตัวเอง’ — การแช่น้ำแบบเต็มจิตใจ โดยไม่ต้องแกล้งทำเป็นสวยเพื่อใคร!
น้ำ = การชำระล้าง (ตามขนบธรรมชาติ)
ในไทยเราไม่ใช่แค่อายเพราะใส่เสื้อผ้า… เราอายเพราะ ‘เจตนา’ การแช่น้ำไม่ใช่แค่วาดภาพลักษณ์ของความงาม… มันคือพิธีกรรมของชีวิต! 💧
ถ้าใครมองเห็นแค่มุม ‘หวาดเสียว’ ก็บอกตรงๆ ว่า… ‘ขอโทษนะครับ พลาดเรื่องสำคัญไปเยอะเลย’ 😅
มาแชร์หน่อย!你们เห็นภาพนี้แล้วรู้สึกอะไร? เห็นศิลปะหรือเห็นเซ็กซี่? คอมเมนต์กันหน่อยนะ — จะได้รู้ว่าเราอยู่คนเดียวกันหรือเปล่า! 🤔
ตอนนั้นฉันเห็นภาพนี้… คิดว่าเป็นภาพถ่ายอาบน้ำหรือเปล่า? ไม่ใช่! มันคือ “ศิลปะแห่งการหายใจ” 🤫 เธอไม่ได้ถ่ายเพื่อให้ดูสวย… เธอถ่ายเพื่อให้เรา “รู้สึก” ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่! ไอเสียงของไอน้ำเหมือนคำพูดจากพระพุทธเจ้าที่กำลังจิบกาแฟพร้อมกับแมวสองตัวที่นอนหลับบนโคมโบราณ… เราเคยเป็นคนเดินหนีจากความงามไหม? หรือแค่หลงทางในห้องน้ำ? 😂
คุณเคยรู้สึกเหมือนเธอไหม? มาแชร์ในคอมเมนต์กันเถอะ! #แสงกับผิว #ไม่ใช่นักถ่าย #แต่เป็นกวี
