Тиха жіночність: Фотографія кімону в світлі Кьото
Портретна майстерність
Nakakatawa talaga ‘to! Hindi siya nag-smile pero ang tibok ng kahoy ay parang may kumukusot sa puso mo—parang sinasabayan niya ang bawat hinga mo sa kamao! Ang kimono? Parang tubig na nagsisigaw ng alaala… hindi ito lingerie sa mall—ito yung kintsugi na humihinga nang tahimik sa loob ng templo! Walang likes? Walang clicks? Oo nga pala… sila’y nandito lang para makalimutan ang sarili! Kaya nga pala ‘to yung pinaka-artistikong tibok na ‘hindi nakikipag-usap’ pero nakakaintindi ng lahat! Sino’ng galing dito? Comment section na lang kayo—sige paano?!
Nakakatulong talaga ‘to! Hindi siya sumisigaw ng camera… pero may boses sa bawat na hilaw! Sa Kyoto, kahit wala ng ngiti… may sarili na tibok sa silid! Ang kimono? Di lingerie—kundi tulad ng tubig na umiiyak sa dilim! Ang liwan? Hindi lighting—kundi pagsisigaw ng alaala sa kahoy! Kaya nga ba’t walang likes? Kasi ‘di siya naghahanap ng approval… siya’y naghahanap ng kapayapaan. Y’all咋看? Comment section: open na ang puso—walang filter!
