晨光中的紗與和服

กล้องถ่ายรูปไม่พูด…แต่หอมมัศย์! เธอถ่ายไม่ใช่ขา แต่ถ่าย ‘ช่องว่าง’ ระหว่างผ้าไหมกับแสงอรุณ 🌅

คนทั้งเมืองคิดว่าเธอเป็นช่างภาพ…แต่จริงๆ เธอเป็น ‘คนเก็บเสียงเงียบ’ ที่หายไปก่อนจะตั้งชื่อ!

ใครอยากให้กล้องจับความงาม? …เธอจับ ‘ลมหายใจ’ ของผ้ากิโมโนที่เคยผูกันไว้ในยามเช้า…

เราลองสังเก็บภาพนี้แบบ ‘แม่น้ำสุด’…แล้วคุณล่ะ? มีใครเคยเห็นรอยยิ้มในเงาของผู้หญิงไทยที่ไม่พูดแต่มองทะลุหัวใจ?

คอมเมนต์ด้านล่าง开战เลย! 😌