Sino ba talaga ang Goddess na ‘di nag-iisa ng smile? Yanni ‘di nagsasalita — nagsasalita lang ng stillness. Ang lace lingerie niya? Hindi porn. Ang shadow? Hindi takot. Ang light? Nasa paghinga niya! Nakakatandaan na ‘di kailangan mag-click… kailangan lang mag-breathe. Sa Weibo? Walang slogan — may serenity na mas malakas pa sa lahat ng likes. Kung ano ang artistry? ‘Yun ang pagitan ng liwan at dilim — yun ang ma. Mga kaibigan ninyo… bakit kayo‘di nagpapakita ng sarili ninyo sa bawat litrato? Comment section:开战啦!

Ang siluet na ‘office secretary’ ay parang tao na nakaupo sa desk… pero walang tao! Walang boses. Walang kape. Pero may shadow na parang nagmumulto ng buhay natin.

Nakikita ko ‘she looks so elegant’—pero ang elegance niya ay nasa pagkaubos sa silence. Ang makeup? Wala.

Ang heels? Low as in ‘zero-level.’

Kaya nga ba’t may ginagawa sa China? O kaya naman… yung ‘elegance’ ay puro glitch lang?

Sabi nila: ‘Perfection!’ Pero ako? Nag-iisip pa… bakit parang wala talaga siya?

Comment section: Ano kayong nakikita dito? Kasi ako… nakikita ko lang ang shadows.

Sino ba talaga ang model? 😅 Ang camera niya? Di naman model… kundi silence na nagsasalita sa harap ng gintong qipao! Nung nakita ko yung old photos ni Nanay sa Shanghai—hindi pose, kundi pause. Hindi sugar… kundi elegy na naglalakbay sa moonlight sa palayon! Ang bawat shadow ay may alaala… at ang bawat breath? Ay nakakausap ka nang tahimik! Bakit ba sila’y naghahanap ng likes? Kasi kami… di naniniwala sa filter. Kami ay naniniwala sa walang linya. Kaya tanong ko: Sino ba talaga ang model dito? Comment section… open na! 😉