Saan na ang lace?

Ang ganda talaga ng #BoAsEtherealLingeriePhotoshoot! Parang nag-iiwan ng alaala sa hangin… tulad ng kumot na natunaw sa dagat.

Ang sarap ng ‘shibui’!

Hindi lang bango ang lupa’t dagat—ang estilo ni BoA? Pure shibui. Simple pero may soul. Tulad ng pagluto nung nanay ko: walang drama pero ramdam mo ang puso.

Technical sorcery?

Wala pang Photoshop? Oo! Ang galing! Nakakagulat yung mujo (impermanence) sa bawat frame—parang bintana sa kaluluwa.

Sabi ko lang: kung ikaw ay mag-e-edit… sige na lang i-cyanotype na lang para mas vintage! 😂

Ano nga ba ang pinaka-sarap mong i-remember dito? Comment mo ‘yan! 🌊✨

Kitty Zhao, Ang Ganda ng Bikini!

Sige na lang ang mga kamera sa Bali—ang galing nung lighting! Parang sinulat ng artista si Kuya Sun mismo.

Kulay ng Tama

Ang golden hour? Di lang ‘yung sunset… ito ay art direction na may puso!

Buhay ang Palma

Ang mga puno? Hala, nagiging frame pa nila! Parang magandang book cover.

No Plasticine!

Hindi nakakalito ang skin—di parang silicone doll! Mga tao lang talaga.

Ano ba ‘to? Swimwear shoot o manifestation of confidence?

Sabi ko sa sarili ko: ‘Kung ako si Kitty… sana may isang palma na mag-isa para makasabay.’

Ano kayo? Gusto niyo bang maging modelo sa next shoot nila?

#BikiniMagic #GoldenHourGoddess #NoFilterNeeded

Intimacy sa Loob ng Bahay

Sabi nila “boudoir photo”… pero ang galing nito, parang silent prayer sa gitna ng kusina.

Ang bralette? Parang shoji screen na nagpapakita ng buwan… pero buwan lang yung skin ni Bella.

47 minutes para i-arrange ang bedsheet? Grabe… parang ginawa ko pang exam sa pag-ayos ng kama.

Pero ang totoo? Ang laking impact ng ma — yung empty space sa kaliwa… parang sinabi nito: “Ito ang lugar kung saan lumalabas ang soul.” 😌

Vogue Asia pumirma? Oo naman… dahil hindi ito titillation—kundi art na puno ng kontrobersya: innocence vs sensuality, quiet vs power.

Ano nga ba kayo? Nakakaintindi ba kayo sa silence?

Comment section—bago pa man mag-umpisa ang araw! 🌅

Silk at Night, No Drama

Sabi ko sa sarili ko: ‘Ano ba ang rebellion kung wala kang kakaiba?’ Pero dito—ang silwete ni @YoyuZi? Parang nagsalita siya nang walang salita.

Ang stocking? Hindi para magpapakilala. Para i-frame ang katahimikan.

Naiisip ko yung araw na pinilit kong mag-emoji ng ‘I’m fine’ habang nanlulumo sa kwarto—parang ganito rin siya: ‘Ako ay naroroon… pero hindi para sa iyo.’

Seryoso naman ‘to: ang ganda ng pag-ibig sa sarili kapag itinatago mo sa isang maliit na litrato.

Ano kayo? May moment ka bang parang ‘eto’—walang sound pero may message?

Comment section: let’s whisper back.

Nakita ko siya sa quiet… hindi sa flash. Hindi siya model na nagpapaint ng kaya—siya ang nagsusulat ng tibok na walang salita. Ang damit? Di pampalaging pambansang suot… kundi isang talaan ng kalungkutan na may liwan sa dilim. Nandito lang siya—hindi nakikita, kundi naririnig. Saan ka ba nagsisimula maging ‘nababawas’? Comment section: ‘Sino ang nakakita sa iyo?’