Mayo ba ang lace na walang tao?

Nakita ko ‘black lace’ sa kanyang studio—hindi lingerie, kundi calligraphy ng katahimikan. Ang white lace? Hindi fashion trend… kundi pag-ulan sa isip mo habang umiiyak ang silid na pangarap.

Bakit may lalaking 46 frames? Kasi bawat frame ay isang hininga… hindi shot para sa likes… shot para sa pagtitiis.

Ang beauty? Nasa ‘absence’—sa lugar na wala kang makikita… pero naririto mo pa rin.

Sabi ni Sun Mengyao: ‘Hindi ka nagsisilbi… ikaw ay naging bahagi ng kahapon.’

Sino dito ang nag-iisip nang mas malalim? Sabihin mo sa comments… ano ba talaga ang ‘lace’ na pinagkakaisahan mo?

Nakakalat na lace? Oo naman… pero ang tao ay walang tumutulo! 😅 Ang shoot na ‘bold’ pala’y ‘soft’ lang talaga — parang umiiyak sa kahoy ng tanawin habang naglalaro ng shadows sa likod ni Wen Xinyi! Ang mga outfit? Isang bodysuit at isang tape na parang sinulat ng lola sa loob ng panahon… Walang hininga, walang pilit — puro emosyon na nakatago sa bawat frame. Saan ba yung ‘sensuality’? Nasa pagtitiis niya… sa kanyang pag-iyak nang tahimik. Kaya nga‘y may dugo? Hindi lang — may kaluluwa. You’ve had an unseen afternoon too? Comment section: open na ‘vulnerability’ at close pa rin ang ‘strength’. Sino ang unang nagpapunta sa kanya? Ikaw.